Ο νεοκλασικισμός, κυρίως ο γερμανικός, εισήχθη στην Ελλάδα μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, κυριαρχώντας στα κτήρια που κόσμησαν τη νέα πρωτεύουσα.
Η τεχνοτροπία και το ύφος των αρχαίων Ελλήνων γίνεται πρότυπο μίμησης για τους καλλιτέχνες.
Ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου (Θεσσαλονίκη 1811 - Αθήνα 1885), όντας ένας από τους εξέχοντες αρχιτέκτονες του 19ου αιώνα, υπήρξε άτεγκτος οπαδός του ορθόδοξου κλασικισμού. Διευθυντής του Σχολείου των Τεχνών (1844-1862), δηλαδή του Πολυτεχνείου, εκφώνησε μια σειρά από πανηγυρικούς λόγους τονίζοντας κάθε φορά το θαυμάσιο ιδεολόγημα της «ελληνικής τέχνης», ήτοι την επιστροφή των τεχνών στην κοιτίδα τους, στην ελεύθερη πια Ελλάδα, για να λάμψουν όπως πρώτα. Μάλιστα τότε η ονομασία της αρχιτεκτονικής ήταν «ελληνική», αντί του σημερινού όρου νεοκλασική.
Βέβαια αξίζει να επισημάνουμε ότι, ενώ δήλωνε πιστός στο κλασικό ιδεώδες, έχοντας εκπαιδευθεί σε μια ακαδημία της Ευρώπης, σχεδιάζει σπουδαία δημόσια κτήρια –Αρσάκειο και Πολυτεχνείο– στα οποία υπάρχουν άμεσες αναφορές και στη Ρώμη και στην Αναγέννηση. Του ανατίθεται παράλληλα να σχεδιάσει τους ναούς του Αγίου Γεωργίου του Καρύκη (Καρύτση) ), της Αγίας Ειρήνης (1846-1850) στην οδό Αιόλου, ενώ πολύ αργότερα τον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (1869-93) στην Ομόνοια. Η αρχιτεκτονική του θα θαυμάζεται εσαεί έχοντας αφήσει τα σημάδια της λαμπρής τέχνης του μέσω των έργων του που συγκαταλέγονται στα νεότερα ιστορικά μνημεία.
Ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου (Θεσσαλονίκη 1811 - Αθήνα 1885), όντας ένας από τους εξέχοντες αρχιτέκτονες του 19ου αιώνα, υπήρξε άτεγκτος οπαδός του ορθόδοξου κλασικισμού. Διευθυντής του Σχολείου των Τεχνών (1844-1862), δηλαδή του Πολυτεχνείου, εκφώνησε μια σειρά από πανηγυρικούς λόγους τονίζοντας κάθε φορά το θαυμάσιο ιδεολόγημα της «ελληνικής τέχνης», ήτοι την επιστροφή των τεχνών στην κοιτίδα τους, στην ελεύθερη πια Ελλάδα, για να λάμψουν όπως πρώτα. Μάλιστα τότε η ονομασία της αρχιτεκτονικής ήταν «ελληνική», αντί του σημερινού όρου νεοκλασική.
Βέβαια αξίζει να επισημάνουμε ότι, ενώ δήλωνε πιστός στο κλασικό ιδεώδες, έχοντας εκπαιδευθεί σε μια ακαδημία της Ευρώπης, σχεδιάζει σπουδαία δημόσια κτήρια –Αρσάκειο και Πολυτεχνείο– στα οποία υπάρχουν άμεσες αναφορές και στη Ρώμη και στην Αναγέννηση. Του ανατίθεται παράλληλα να σχεδιάσει τους ναούς του Αγίου Γεωργίου του Καρύκη (Καρύτση) ), της Αγίας Ειρήνης (1846-1850) στην οδό Αιόλου, ενώ πολύ αργότερα τον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (1869-93) στην Ομόνοια. Η αρχιτεκτονική του θα θαυμάζεται εσαεί έχοντας αφήσει τα σημάδια της λαμπρής τέχνης του μέσω των έργων του που συγκαταλέγονται στα νεότερα ιστορικά μνημεία.