Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Αρχαία και Νεοκλασική αρχιτεκτονική - Λύσανδρος Καυταντζόγλου

Ο νεοκλασικισμός, κυρίως ο γερμανικός, εισήχθη στην Ελλάδα μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, κυριαρχώντας στα κτήρια που κόσμησαν τη νέα πρωτεύουσα. Η τεχνοτροπία και το ύφος των αρχαίων Ελλήνων γίνεται πρότυπο μίμησης για τους καλλιτέχνες.
Ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου (Θεσσαλονίκη 1811 - Αθήνα 1885), όντας ένας από τους εξέχοντες αρχιτέκτονες του 19ου αιώνα, υπήρξε άτεγκτος οπαδός του ορθόδοξου κλασικισμού. Διευθυντής του Σχολείου των Τεχνών (1844-1862), δηλαδή του Πολυτεχνείου,  εκφώνησε μια σειρά από πανηγυρικούς λόγους τονίζοντας κάθε φορά το θαυμάσιο ιδεολόγημα της «ελληνικής τέχνης», ήτοι την επιστροφή των τεχνών στην κοιτίδα τους, στην ελεύθερη πια Ελλάδα, για να λάμψουν όπως πρώτα. Μάλιστα τότε η ονομασία της αρχιτεκτονικής ήταν «ελληνική», αντί του σημερινού όρου νεοκλασική.
Βέβαια αξίζει να επισημάνουμε ότι, ενώ δήλωνε πιστός στο κλασικό ιδεώδες, έχοντας εκπαιδευθεί σε μια ακαδημία της Ευρώπης, σχεδιάζει σπουδαία δημόσια κτήρια –Αρσάκειο και Πολυτεχνείο– στα οποία υπάρχουν άμεσες αναφορές και στη Ρώμη και στην Αναγέννηση. Του ανατίθεται παράλληλα να σχεδιάσει τους ναούς του Αγίου Γεωργίου του Καρύκη (Καρύτση) ), της Αγίας Ειρήνης (1846-1850) στην οδό Αιόλου, ενώ πολύ αργότερα τον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (1869-93) στην Ομόνοια.  Η αρχιτεκτονική του θα θαυμάζεται εσαεί έχοντας αφήσει τα σημάδια της λαμπρής τέχνης του μέσω των έργων του που συγκαταλέγονται στα νεότερα ιστορικά μνημεία.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Κόντε Διονύσιος Σολωμός - ο εθνικός μας ποιητής

(Ζάκυνθος 1789 - Κέρκυρα 1857)
 Κορυφαίος ποιητής μας, που επηρέασε ριζικά την εξέλιξη της νεοελληνικής ποίησης. Υπήρξε ο αρχηγέτης της Επτανησιακής Σχολής, ενώ ήταν εκείνος που ανέδειξε τη λαϊκή γλώσσα σε έντεχνο ποιητικό λόγο υψίστου στοχασμού. Μετά τις σπουδές του στην Ιταλία επέστρεψε στη Ζάκυνθο όπου έμεινε δέκα χρόνια και ύστερα εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα.Τα πρώτα του ποιήματα τα έγραψε στην Ιταλική γλώσσα αλλά κατόπιν έγραψε στα ελληνικά λυρικά ποιήματα ειδυλλιακής ή ελεγειακής μορφής (Η Ξανθούλα, Το όνειρο κ.ά.). Σημαντική γνωριμία για την εξέλιξή του υπήρξε ο Σπ. Τρικούπης, ο οποίος μάλιστα τον βοήθησε στην εκμάθηση της Ελληνικής και τον έκανε να στραφεί στη δημοτική ποίηση και στην κρητική λογοτεχνία. Στη δημιουργική του περίοδο (1823-1833/34) άρχισε να δουλεύει και βασανιστικά να επεξεργάζεται τον στίχο, δίνοντας έργα εμπνευσμένα από την Ελληνική Επανάσταση (Ύμνος εις την Ελευθερία, Εις Μάρκο Μπότσαρη, Εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάυρον, Η καταστροφή των Ψαρών). Μετά το 1833 επιχείρησε να συνδυάσει τον γερμανικό ρομαντισμό με την ιδεαλιστική φιλοσοφία. Εκτός από τον Κρητικό κορυφαίο επίτευγμα της εποχής εκείνης ήταν Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.
Ο λόφος του Στράνη στη Ζάκυνθο, από όπου ακούγοντας
τους κανονιοβολισμούς από το Μεσολόγγι ο ποιητής,
έγραψε τον «Ύμνο εις την Ελευθερία»
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι είναι ένα έργο ζωής μολονότι δεν ολοκληρώθηκε, όπως τα περισσότερα έργα του, και μας δίνει το μέτρο που υψώθηκε η ποιητική του ιδιοφυΐα. Η σύνθεση περιέχει τρία σχεδιάσματα και το θέμα του είναι η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου και μάλιστα οι τελευταίες μέρες ως την Έξοδο. Αποτελεί τη συνισταμένη της πάλης του ανθρώπου προς την υλική βία·  εξαίρεται ηθικά μια πράξη η οποία προβάλλεται σαν στοιχείο έντονου εθνικού χαρακτήρα και σαν αιώνιο παράδειγμα για την επίτευξη της ηθικής νίκης. Ο ίδιος ο Σολωμός σημειώνει: «Στο Μεσολόγγι το θέμα είναι η Δύναμη της θελήσεως που δοκιμάζεται μάταια από φρικτά παθήματα».
Διαβάστε Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδιάσματα Α' και Β'

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
 του Γ. Μαρκόπουλου
τραγουδάει ο
Νίκος Ξυλούρης


Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης - 21 Μαρτίου


Ποιητές
Φτωχοί λαθρεπιβάτες πάνω στις φτερούγες των πουλιών
την ώρα που πέφτουν χτυπημένα.

Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο
 Τάσος Λειβαδίτης - Φύλλα Ημερολογίου

Πρώτη ημέρα της εαρινής ισημερίας και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Η Ελλάδα μας, αυτός ο μικρός τόπος, γεμάτος ήλιο και μπλε χρώμα, μπορεί να επαίρεται, με οίηση και υπερηφάνεια,  ότι αποτελεί ένα τεράστιο φυτώριο μεγίστων ποιητών. Χρέος μας να αποτίσουμε έναν φόρο τιμής σε όλους αυτούς που μας πήραν μαζί τους και μας ανέβασαν στους άλλους κόσμους τους, του ωραίου και της αλήθειας που παραμένουν αναλλοίωτα, λουσμένα κατευθείαν με τη μαγεία που περιέχει η τέχνη. Έχουν όλοι τους χαράξει στην ψυχή μας σημάδια ανεξίτηλα.

Από καταβολής κόσμου, λέει ο Οδυσσέας Ελύτης, η μάχη της ποίησης υπήρξε η μάχη της αφιλοκέρδειας. Η κατάκτηση μιας άλλου είδους ελευθερίας, που να επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τη ζωή του πέραν από τα εμπόδια που του ορθώνει η Ανάγκη. Από κει αρχίζουν εκείνα που ονομάζουμε «πνεύμα», «έρευνα», «επιστήμη», «μεταφυσική», τα άγια των αγίων που υπηρετούν όλοι όσοι αφιερώσανε τη ζωή τους σ’ αυτόν τον σκοπό και λευκάνθηκαν επάνω στα βήματα των ανωτάτων πνευματικών ιδρυμάτων.
«Όλοι μαζί οι ποιητές, παρ’ όλες τις μεγάλες τους διαφορές, κάποτε και χάρη σ’ αυτές, δεν κάνουν στο βάθος και στο πλάτος των αιώνων παρά να συγκροτούν τη δεύτερη κατάσταση του κόσμου. Άπαξ και κανείς ενδιαφέρεται για την Ποίηση, είναι υποχρεωμένος να «γνωρίζει να μεταβαίνει» σ’ αυτή τη δεύτερη κατάσταση, να περπατεί και στον αέρα και στο νερό.
Χαιρετώντας πρώτα τον αρχηγέτη ποιητή και διδάσκαλο της αρχαιότητας και του νεότερου κόσμου Όμηρο, έπεται η Σαπφώ, ο Αρχίλοχος και τόσοι άλλοι. Ο ποιητικός λόγος ακτινοβολεί  ξανά από τον Διονύσιο Σολωμό, Παλαμά, Καρυωτάκη, Πολυδούρη, Καβάφη, Καββαδία, Σαραντάρη, Σικελιανό, Σεφέρη, Ρίτσο, Βάρναλη, Εγγονόπουλο, Εμπειρίκο, Ελύτη, Βρεττάκο, Γκάτσο, Λειβαδίτη, Πατρίκιο, Σινόπουλο, Λαπαθιώτη. Μία μνεία γίνεται κάποιων μόνο ογκόλιθων εφόσον η καταγραφή τους είναι αδύνατη λόγω της πληθώρας τους και φυσικά δεν συμπεριλαμβάνονται οι ζώντες άξιοι συνεχιστές αυτών. Και εδώ η αναφορά μας, αναπόφευκτα,  είναι μόνο για τους Έλληνες ποιητές. Μη λησμονάμε ότι, σε πείσμα των πιθανοτήτων,  μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα έχει στη σύγχρονη Ιστορία της δύο ποιητές που τιμήθηκαν με Νομπέλ Λογοτεχνίας!
Μέσα στο ολόμαυρο τοπίο που βιώνουμε, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, έχουμε ανάγκη την Ποίηση που –άγνωστο γιατί, πιθανόν λόγω των πολλαπλών κρίσεων που υφιστάμεθα σαν άνθρωποι– έχουμε λησμονήσει και απωθήσει σαν κάτι ξένο και απόμακρο, ενώ κατοικούμε στο ίδιο ομηρικό τοπίο και ρέει στις φλέβες μας το ποιητικό αίμα σε όλα τα βήματα του πολιτισμού μας ως λαός.
Είναι το οξυγόνο μας και η εσωτερική μας κάθαρση για κάτι ομορφότερο και στιλπνότερο. Τους ευχαριστούμε που υπήρξαν και μας έδωσαν τόσο πολυδιάστατο φως. Ας μην τους εγκαταλείψουμε, καιρός γαρ εγγύς για αναδίφηση και βουτιά στη φαντασία και στο όνειρο που είναι και τα μοναδικά αληθινά. Μακριά από τα ψιμμύθια, για να εξουδετερώσουμε τη φθορά. Να εξασκήσουμε τη δεύτερη όραση, και με μια νέα ηθική να ενδυθούμε «το χρυσό δέρας της ανθρωπιάς». Τα υλικά και οι προϋποθέσεις έχουν δοθεί στον άνθρωπο.
«Όσοι λευκοφόροι, εννοήτωσαν».

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Αδαμάντιος Κοραής - ο διαφωτιστής του Γένους

(Σμύρνη 1748 – Παρίσι 1833)
Μία από τις μεγαλύτερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νεότερου Ελληνισμού. Με καταγωγή από τη Χίο, που πάντα τη θεωρούσε πατρίδα του, γιατρός, και φιλόλογος με βαθιά αρχαιομάθεια και άκρα ευαισθησία με προσέγγιση επιστημονική  στο ζήτημα της γλώσσας, που του επέτρεψαν εύστοχες φιλολογικές επεξεργασίες και κριτικές διορθώσεις σε κείμενα αρχαίων συγγραφέων. Η ζωή του και το έργο του προσδιορίζονται από το συμφέρον του έθνους. Θα εργασθεί αδιαλείπτως για την ηθική και πνευματική χειραφέτηση των Ελλήνων, με απώτερη επιδίωξη την αναγέννηση και την ελευθερία.
Εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου η παρουσία γνωστών ελληνιστών και η ύπαρξη βιβλιοθηκών είναι τα κίνητρα που τον κάνουν να μείνει εκεί για 45 χρόνια, ως τον θάνατό του. Θα ζήσει στην πρωτεύουσα της Γαλλίας όλα τα επαναστατικά γεγονότα της εποχής – Γαλλική Επανάσταση, Ναπολέων, νίκες και κατακτήσεις της Γαλλίας, Παλινόρθωση, Επανάσταση του 1830.
Απτόητος και αγωνιστής, παρότι η διαβίωσή του είναι ιδιαίτερα δύσκολη, όντας ξένος, χωρίς πόρους, και με επισφαλή υγεία.

Κατά την Ελληνική Επανάσταση θα αναπτύξει πολλαπλή και πολυεπίπεδη δράση: εκδόσεις αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων (τουλάχιστον ένα βιβλίο τον χρόνο), μαχητικά φυλλάδια, σημειώσεις για διεθνές έγκυρο Σύνταγμα, επιστολές προς πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες με νουθεσίες για την αποφυγή εμφυλίου σπαραγμού, επιστολές προς ξένους ηγέτες και προς εξέχοντες φιλέλληνες.
Στάθηκε ο εκφραστής των αναγεννητικών προσπαθειών του Γένους, ενώ έδινε καθημερινά μάχη, έστω και από μακριά, για την εμψύχωση των μαχομένων Ελλήνων στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, για τη δικαίωση του Αγώνα, για την αποτελεσματικότερη οργάνωση του κράτους, για τη δημιουργία και σωστή λειτουργία των θεσμών.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Προϊστορικές λέξεις στην ελληνική γλώσσα

Η ινδοευρωπαϊκή θεωρία, όπως οι περισσότεροι ξέρουμε, είναι απλώς μια θεωρία. Είναι προϊόν πρωτίστως της γλωσσολογίας, ιδιαίτερα της ιστορικοσυγκριτικής, η οποία, μελετώντας τις ομοιότητες στις μεταβολές των φθόγγων ή τη μορφολογία των λέξεων, προσπαθεί να βρει τα συγγενικά στοιχεία όλων των γλωσσών, ζωντανών, νεκρών ή χαμένων. Έτσι λοιπόν, ελλείψει άλλων στοιχείων, ονόμασε ινδοευρωπαϊκή μια γλώσσα, ως έναν μεγάλο βαθμό υποθετική και τεχνητή, και την απέδωσε, πάλι υποθετικά, σε μια ομάδα λαών με κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά, διασκορπισμένων φυσικά και επεκταμένων από την Ευρώπη ως την Ασία.

Θεοί, τόποι, ορυκτά και «είδη υγιεινής»
με ονόματα προϊστορικά
Σε αυτή την τεράστια οικογένεια βρίσκεται και η ελληνική γλώσσα ως ανεξάρτητη. Συνεχίζοντας τις απόψεις (πάντα σε επιστημονικό επίπεδο), μία επικρατούσα είναι ότι οι Έλληνες εμφανίσθηκαν σταδιακά στους τόπους της οριστικής εγκατάστασής τους στα μέσα της Εποχής του Χαλκού. Πρώτα τα ιωνικά και αχαϊκά φύλα (περί τον 19ο αι. π.Χ.) και ύστερα τα δωρικά (12ο αι. π.Χ.). Πιστεύεται ότι έγινε η συνάντηση και η ανάμειξή τους με τους παλαιούς κατοίκους (Πελασγοί, Λέλεγες, Κάρες) και άφησε σημάδια στην ελληνική γλώσσα.
Πρόκειται για λέξεις που δεν μπορούν να ετυμολογηθούν με βάση τους κανόνες της ελληνικής γλώσσας. Είτε σχηματίζονται με επιθήματα που δεν χρησιμοποιεί η ελληνική γλώσσα (π.χ. -ινθος) είτε αναφέρονται σε θρησκευτικές ή πολιτικές ιδέες, πράγματα υλικά και τεχνικά, που θεωρούν ότι δεν ήταν γνωστά στα πρώτα ελληνικά φύλα.
Εικάζουν ότι είναι δάνεια του προγενέστερου πληθυσμού ο οποίος φαίνεται ότι βρισκόταν σε αξιόλογο πολιτιστικό επίπεδο.
Παρακάτω θα παραθέσουμε τις κατηγορίες λέξεων που θεωρούνται προελληνικές:

Ονομασίες νησιών πόλεων, βουνών και ποταμών, όπως, Νάξος, Θήρα, Κρήτη, Κνωσός, Φαλάσαρνα, Λαβύρινθος, Ρέθυμνος, Λέσβος, Μήθυμνα, Τένεδος, Λυκαβηττός, Αρδηττός, Παρνασσός, Κηφισός, Γαργηττός, Λάρισα, Όλυμπος κ.ά.

Ό,τι βγάζει η ελληνική γη, κρατάει
το όνομά του αναλλοίωτο
Ονομασίες φυτών και ζώων, όπως άνηθον, σέλινον, υάκινθος, δάφνη, κυπάρισσος, ελαία, κολοκύνθη, κύμινον, κάππαρις, ορίγανον, σήσαμον, σίτος, συκέα, φακή, αμυγδαλή, σαργός, κωβιός, γαλέος, πέρκη, σκάρος, σφηξ, σκολόπενδρα, αθερίνη κ.ά.
Λέξεις με τεχνική σημασία όπως, μέγαρον, θάλαμος, θριγγός, γείσον, ασάμινθος (μπανιέρα) λέβης, πεσσός, σωλήν κ.ά.
Ονομασίες μετάλλων, όπως: χαλκός, χρυσός, σίδηρος, κασσίτερος κ.ά.
Ονόματα θεοτήτων, όπως, Απόλλων, Πήγασος, Άρτεμις, Αφροδίτη, κ.ά.
Άλλες λέξεις: όπως, ζέφυρος, θάλασσα, θίασος, ξίφος, ασπίς, κίνδυνος, σάνδαλον, κ.ά.
Αυτές είναι οι θεωρίες που διατυπώνουν οι γλωσσολόγοι. Κοιτάζοντας εμείς όλες αυτές τις λέξεις, εκείνο που μας εντυπωσιάζει και μας προκαλεί θαυμασμό είναι πόσο ζωντανή και αναλλοίωτη παραμένει αυτή η μητέρα γλώσσα ύστερα από τόσες χιλιάδες χρόνια!
Ενδεικτική βιβλιογραφία: Η Έννοια του Πολιτισμού - Όψεις του Ελληνικού πολιτισμού τόμ Α', ΕΑΠ.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ - μικρός ανθρωπάκος, μεγάλος καλλιτέχνης

Ο Τουλούζ-Λωτρέκ το 1890
(Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη)
(Αλμπί 1864-Ζιρόντ 1901)
Γάλλος μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος και λιθογράφος. Σημαδεύτηκε από την παιδική του ηλικία πέφτοντας από το άλογο, που του δημιούργησε σοβαρά προβλήματα έτσι ώστε να μην αναπτυχθούν τα πόδια του και να έχει ύψος μόλις 1.50 μ. Σε όλο το έργο του εξυμνεί τη χαρά της ζωής, που δεν μπορεί να γευτεί αλλιώς εξαιτίας της αναπηρίας του, σχεδόν σαν μια ρεβάνς της άδικης μοίρας του. Εκφράζεται μέσα από το μυαλό του και το πινέλο του και η ζωή του αποκαλύπτεται από τις εικόνες του θεάτρου και του τσίρκου, των καμπαρέ και των οίκων ανοχής που αποτελούν μέρος της. Είναι ταυτισμένος με το Παρίσι της Μπελ Επόκ, μιας εποχής γεμάτης ζωντάνια και χυδαιότητα, προσεκτικός και πιστός παρατηρητής. Τα κορίτσια του οίκου ανοχής ποζάρουν γι’ αυτόν σε καθημερινές πόζες, σε στιγμές ανάπαυσης, στον ύπνο, στην τουαλέτα και στο γεύμα, με απόλυτη φυσικότητα, προσφέροντας στον ζωγράφο το αντικείμενο για πολυάριθμα αριστουργήματα. Χάρη στη συνθετική δύναμη και την εκπληκτική κίνηση του σχεδίου του θεωρείται ένας από τους πατέρες της σύγχρονης αφίσας.

Η κυρία Πουπούλ στην τουαλέτα (1899-1900)


Ο Λωτρέκ ζωγραφίζει το κορίτσι του «σπιτιού», κυριευμένος με μια έλξη για το καφεκόκκινο όγκο των μακριών μαλλιών που κρύβουν το πρόσωπο. Ο ζωγράφος, με καλλιτεχνική ωριμότητα και σπάνια ευαισθησία στη ζωγραφική ύλη, επιτυγχάνει μια αρμονία στη σχέση μεταξύ των ζεστών τόνων του πίσω μέρους του καθρέφτη στην τουαλέτα, του κουτιού, του τοίχου, των μαλλιών της μαντάμ Πουπούλ και των κρύων τόνων του επιπέδου της τουαλέτας, αναμεμειγμένα με τη ρομπ ντε σαμπρ, τις αντανακλάσεις στον τοίχο και τα κρυστάλλινα φιαλίδια.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Υπατία, η πρώτη γυναίκα επιστήμονας

(Αλεξάνδρεια, περίπου 370-415). Αλεξανδρινή φιλόσοφος της Νεοπλατωνικής Σχολής και πρώτη γυναίκα που διακρίθηκε στα μαθηματικά και στην αστρονομία και μάλιστα με λόγιο και επιστημονικό τρόπο. Πατέρας της ο Θέων, διάσημος μαθηματικός και αστρονόμος, που συνέγραψε σχόλια στα Στοιχεία του Ευκλείδη, ενώ επίσης ήταν και διευθυντής του Μουσείου, το οποίο ανέλαβε η ίδια μετά τον θάνατό του. Η ομορφιά της, η ευγλωττία της και συνάμα η μετριοφροσύνη της, σε συνδυασμό με τα αξιοσημείωτα πνευματικά της χαρίσματα την έκαναν να προσελκύει μεγάλο αριθμό μαθητών. Μέσα σε αυτούς τους μαθητές ήταν και ο μετέπειτα επίσκοπος Πτολεμαΐδας, Συνέσιος ο Κυρηναίος.

Η Υπατία αποτελούσε σύμβολο της μάθησης και της επιστήμης, που όμως εκείνη την εποχή ταυτίζονταν ευρέως από τους πρώτους χριστιανούς με την ειδωλολατρία.
Γι’ αυτόν τον λόγο υπήρξε το επίκεντρο έντασης και αναταραχής μεταξύ χριστιανών και μη χριστιανών, που ταλάνισαν την Αλεξάνδρεια πολλές φορές.
Μετά την άνοδο του Κυρίλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξάνδρειας το 412, η Υπατία δολοφονήθηκε με απίστευτη αγριότητα (διαμελίσθηκε) από μοναχούς και μια φανατική ομάδα χριστιανών οπαδών του Κυρίλλου, χρησιμοποιώντας υποτίθεται ως πρόφαση τη σχέση της με τον Ορέστη, ειδωλολάτρη έπαρχο της πόλης. Ανεξάρτητα από το αληθινό κίνητρο της δολοφονίας της, μετά το γεγονός αυτό έφυγαν πολλοί λόγιοι από την Αλεξάνδρεια με συνέπεια τον μαρασμό της πλέον ως σημαντικό κέντρο μάθησης.
Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διοφάντη του Αλεξανδρέως, στα Κωνικά του Απολλώνιου και στον αστρονομικό κανόνα του Πτολεμαίου, έργα τα οποία δεν διασώζονται. Από την αλληλογραφία της με τον Συνέσιο μαθαίνουμε ότι η φιλόσοφος κατασκεύαζε αστρολάβους για τη μέτρηση των πλανητών, των αστέρων και του Ήλιου, καθώς επίσης και συσκευές για την απόσταξη του νερού, υδρόμετρο, μετρητές στάθμης κ.ά.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Μενέλαος Λουντέμης - σύντροφος των παιδικών εκείνων χρόνων

(Αγία Κυριακή, Ανατολική Θράκη 1906 – Αθήνα 1977). Ψευδώνυμο του Δημήτρη Βαλασιάδη. Ένας λυρικός και από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφέας, που στα διηγήματα και στα μυθιστορήματά του παρουσιάζει έναν κόσμο με κοινωνικό ρεαλισμό, που λέγεται ότι  είναι πια ξεπερασμένος. Οι κοινωνικές ανισότητες, η φτώχεια, η αδικία, και ο ανεκπλήρωτος έρωτας κινούνται γύρω από τα μυθιστορήματά του με όχι επαγγελματική γραφή, αλλά με μια βαθιά επιθυμία να παρουσιάσει την πραγματικότητα. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Εξορίσθηκε στη Μακρόνησο και στον Άι Στράτη. Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση (1974) έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία.
Τα πλοία δεν άραξαν, Της γης οι αντρειωμένοι, Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα,
Συννεφιάζει, Οι κερασιές θα ανθίσουν φέτος, Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους, το ευπώλητο Ένα παιδί μετράει τ' άστρα, και πολλά άλλα, διαβάστηκαν και συντρόφεψαν πολύ τη νεολαία κατά τις δεκαετίες του 1950, του 1960 και του 1970.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...