Από το Χρονικό μιας δεκαετίας, του Οδυσσέα Ελύτη

Από τη στιγμή που παύουν να ακολουθούν 

το νήμα τών ποιητών τους οι λαοί βαδίζουν κατευθείαν στην άβυσσο

Στο «Χρονικό μιας δεκαετίας» ο Οδυσσέας Ελύτης διηγείται με τη δική του ποιητική ματιά, που είναι σαρωτική, μια δεκαετία η οποία στην ελληνική ιστορία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις. Οι εκπρόσωποί της –τόσο ανομοιογενείς–  ωστόσο, ανατρέπουν το παρελθόν και, όντας ευαίσθητοι δέκτες των νέων ρευμάτων της Ευρώπης, φέρνουν μια αναγεννησιακή επανάσταση στον χώρο του πνεύματος και της τέχνης με την ελληνική σφραγίδα. Ο Ελύτης περιγραφικός, και με απαράμιλλη ευαισθησία και λυρικότητα, καταγράφει την εποχή του που συμπεριλαμβάνει και έναν πόλεμο στον οποίο ο ίδιος συμμετείχε ενεργά.

Ραφαήλ. Ο πρίγκιπας των ζωγράφων της κλασικής Αναγέννησης

Ουρμπίνο 1483 - Ρώμη 1520

Κορυφαίος και μεγαλοφυής Ιταλός ζωγράφος της ώριμης Αναγέννησης – το πλήρες όνομά του στα Ιταλικά είναι Ραφαέλο Σάντι ή Σάντσο. Στις συνθέσεις του κυριαρχεί η δραματική ένταση συνδυασμένη με αρμονία,  ισορροπία, τέλεια και αδιατάρακτη τάξη. Με αυτή την έννοια, το έργο του μπορεί να χαρακτηριστεί ως η αποκορύφωση του κόσμου του ανθρωπισμού και της Αναγέννησης, η οποία σημειώνεται ενώ μαίνονταν τα ιστορικά γεγονότα, καρπός συμβάντων και ιδεών μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και ο δημιουργός του ήταν ένας νέος άνθρωπος που έπρεπε να αναμετρηθεί και να ζήσει με δύο γίγαντες του μεγέθους του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του Μιχαήλ Αγγέλου. Η δόξα και η ιστορική λειτουργία του Ραφαήλ ήταν ότι βρήκε τον «τρίτο δρόμο», ο οποίος ήταν ταυτόχρονα σύνθεση και υπέρβαση των καλλιτεχνικών ανακαλύψεων της εποχής του. Θαυμάζεται τόσο για τις ευλύγιστες φόρμες του και την άνετη σύνθεση όσο και για την παραστατική απόδοση του νεοπλατωνικού ιδεώδους του ανθρώπινου μεγαλείου.