Η Ασίνη, ο βασιλιάς της και η άλλη ιστορία

Σήμερα είναι ένα χωριό, αρχοντοχώρι το λένε, πλαισιωμένο από πορτοκαλιές, μανταρινιές και ελιές, με σήμα κατατεθέν τον όμορφο λοφίσκο του Προφήτη Ηλία που έχει το σχήμα αβγού. Μερικά μέτρα μετά την άκρη του χωριού δεσπόζει σε ένα βραχώδες ακρωτήριο η ακρόπολη της αρχαίας Ασίνης μαζί με την παραλία της, το  Καστράκι. Το ήπιο κλίμα, η εύφορη ενδοχώρα, αλλά περισσότερο η μορφολογία και η στρατηγική θέση του υψώματος συνέβαλαν καθοριστικά στο να επιλεγεί ως τόπος εγκατάστασης – φυσικό οχυρό και ασφαλές απάνεμο λιμάνι.

Κώστας Καρυωτάκης - γνήσιος και βαθιά αισθαντικός

(Τρίπολη 1896 - Πρέβεζα 1928)

 Ποιητής της νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής του Μεσοπολέμου και ο πιο αντιπροσωπευτικός της εποχής του. Ο Καρυωτάκης δεν έζησε ποτέ στη γενέτειρά του Τρίπολη λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του, ο οποίος  ως δημόσιος υπάλληλος μετεκινείτο σε διάφορες πόλεις. Τελείωσε τη Νομική Σχολή Αθηνών και αναζητώντας δημόσιο διορισμό τοποθετήθηκε στη Νομαρχία Σύρου και έπειτα νομαρχεύων στην Άρτα. Στη συνέχεια πέτυχε μετάθεση για την Αθήνα όπου υπηρέτησε στη Νομαρχία Αττικής και στο υπουργείο Προνοίας. Ακολούθησαν διάφορες αποσπάσεις και μεταθέσεις του, με προτελευταία την Πάτρα και τελευταία την Πρέβεζα. Έζησε κάτω από την απειλή της ωχράς σπειροχαίτης, επιστημονική ονομασία που ο ίδιος χρησιμοποιούσε, και η οποία προκαλεί τη σύφιλη. Το επώνυμο αυτό το είχε πάρει ο  παππούς του, ένας πλούσιος και επιτυχημένος κτηματίας νοικοκύρης ο οποίος, όταν ήταν μικρός είχε μείνει ορφανός στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και αναγκάστηκε να καταφύγει σε ένα χωριουδάκι, τα Καργιώτικα, κοντά στη Συκιά Κορινθίας. Εκεί έκανε κάθε είδους δουλειά για να ζήσει και οι ντόπιοι τον φώναζαν Το καημένο το καργιωτάκι. Έτσι, του έμεινε το επώνυμο.